Andrzej Szwajkert ps. Jędruś, ur. 10 października 1933 r. w Inowrocławiu, zm. 29.09.1944 r. w Warszawie.
Najmłodszy powstaniec warszawski… Los sprawił, że jesienią 1939 roku z mamą i starszym bratem przyjechał do Warszawy. Miał zaledwie 11 lat. Mimo to zaprzysiężono go na “Zawiszaka”. To najmłodsza grupa wiekowa Szarych Szeregów dla dzieci, które brały czynny udział w Powstaniu Warszawskim.
W czasie powstania został łącznikiem i sanitariuszem punktu opatrunkowego przy ulicy Mickiewicza 20 na Żoliborzu. Zbierał informacje o rannych i zabitych, przy których znajdowała się bezcenna dla powstańców broń. Zajmował się transportem i sterylizacją opatrunków, zwijaniem bandaży, noszeniem wody i rozprowadzaniem powstańczej “bibuły”. W czasie walk roznosił butelki z benzyną do niszczenia niemieckich czołgów, informował o zbliżającym się nieprzyjacielu. Obserwował także ruchy kolejowych transportów wojskowych w okolicach dworca gdańskiego. W wolnych chwilach grał na harmonijce, śpiewał patriotyczne piosenki rannym powstańcom i cywilom dodając im otuchy.
29 września 1944 roku w czasie oblężenia szpitala “Jędruś” został śmiertelnie raniony w czasie eksplozji pocisku wystrzelonego przez niemiecki czołg. Ciało chłopca po II wojnie światowej zostało ekshumowane i pochowane w kwaterze “Zośki”i “Parasola” na warszawskich Powązkach. Na grobie stoi brzozowy krzyż, tak jak i na innych mogiłach powstańców, którzy mieli odwagę oddać swe życie za wolność.
