Autorka: Jolanta Louchin – zastępca dyrektora ds. Dokumentacji Osobowej i Płacowej w Archiwum Państwowym w Milanówku.
Kilkadziesiąt milionów metryczek dowodowych naszych przodków w jednym miejscu. Niemożliwe? A jednak! Archiwum Państwowe w Milanówku to prawdziwa skarbnica dla każdego genealoga. Jak dotrzeć do dokumentów? Co trzeba zrobić, aby uzyskać skany dokumentów dowodowych naszych przodków?
W październiku 1951 roku po raz pierwszy w przepisach pojawił się obowiązek posiadania dowodu osobistego. Objęci nim byli wszyscy obywatele polscy mieszkający w kraju, którzy ukończyli 18 rok życia. Obywatele nieletni wpisywani byli do dowodów osobistych rodziców lub opiekunów prawnych. Osoby pomiędzy 16 a 18 rokiem życia, jeśli pracowały lub mieszkały w innym miejscu niż rodzice, mogły ubiegać się o Tymczasowe Zaświadczenie o Tożsamości. W ustawie z 1961 roku, dotyczącej dowodów osobistych, dolną granicę wieku przesunięto na lat 13.
50 milionów metryczek dowodowych: obowiązek dowodowy
Od roku 1951 posiadanie dowodu osobistego stało się równoznaczne z posiadaniem polskiego obywatelstwa. W art. 4 dekretu z 22 października 1951 zapisano, że
Osoby, których (…) obywatelstwo polskie nie zostało stwierdzone w sposób niewątpliwy otrzymują w miejsce dowodu osobistego tymczasowe zaświadczenie tożsamości.
Przed wojną w dowodach wydawanych na mocy rozporządzenia z 1928 roku można było uzyskać wpis o obywatelstwie polskim, ale trzeba było w tej sprawie złożyć odrębny wniosek. Takiego poświadczenia mógł dokonać starosta powiatowy, podając, na jakiej podstawie dokonuje tego wpisu. Co za tym idzie, posiadanie dowodu osobistego w tym czasie nie było jednoznaczne z posiadaniem obywatelstwa polskiego. Jak wynikało z zapisu §1 tego rozporządzenia, dowód osobisty mógł otrzymać każdy zapisany w rejestrze meldunkowym, jako mieszkaniec danej gminy po wniesieniu opłaty w wysokości 60 gr. W §7 doprecyzowano, że do czasu założenia rejestrów meldunkowych (…) uprawniona do otrzymania dowodu osobistego każda osoba, która jest zameldowana w danej gminie według obowiązujących dotychczas przepisów i tam zamieszkuje. Posiadanie dowodu było dobrowolne i dotyczyło głównie osób często przemieszczających się na terenie kraju, aby mogli wywiązać się z obowiązku meldunkowego.
50 milionów metryczek dowodowych: co można znaleźć w kopertach dowodowych?
Od samego początku, czyli roku 1928, wydawaniem dowodów osobistych zajmowały się organy administracji terenowej. W latach 1928–1951 były to urzędy gmin, w latach 1952–1974 były to biura ewidencji ludności i dowodów osobistych znajdujące się w strukturze organizacyjnej powiatowych i miejskich Komend Milicji Obywatelskiej. Od roku 1975 zajmują się tym ponownie urzędy gmin. W praktyce obywatel, starając się o uzyskanie dowodu osobistego, składał wszystkie konieczne dokumenty wraz z wypełnionym wnioskiem i odpowiednią liczbą fotografii w danym urzędzie. Trafiały one do tzw. koperty dowodu osobistego.
Po roku 1951, gdy posiadanie dowodu stało się obowiązkiem każdego obywatela, a wydawaniem ich zajmowała się Milicja Obywatelska, obywatel musiał dostarczyć dokumenty wykraczające poza zapis art. 9 Dekretu. W kopertach z tego okresu znaleźć można poprzednie, używane wcześniej dokumenty tożsamości, zarówno przedwojenne, jak i wydawane przez administrację okupacyjną, a także dokumenty potwierdzające repatriację ze Wschodu lub wywózki na roboty, lub do obozów koncentracyjnych. Były to tzw. PUR-y, czyli jednokartkowe dokumenty opatrzone fotografią, wydawane przy wjeździe do Polski przez Państwowy Urząd Repatriacyjny.
Do kopert trafiały również książeczki wojskowe potwierdzające stosunek do służby wojskowej, metryki potwierdzające stan cywilny lub posiadanie dzieci, zaświadczenia o zameldowaniu lub zatrudnieniu. We wniosku, który należało przy tej okazji złożyć, trzeba było podać miejsca zamieszkania i działalność po 1939 roku. Na Ziemiach Odzyskanych ludność autochtoniczna dostarczała zaświadczenia o złożeniu Deklaracji Wierności Narodowi i Państwu Polskiemu oraz o tym, że nie figurują na Volksliście. Zawartość tych kopert jest przebogata, zarówno z punktu widzenia zgromadzonych tam informacji, jak i różnorodności oryginalnych dokumentów, które dziś zachowały się w szczątkowej ilości. Niestety koperty te bardzo późno doczekały się zainteresowania ze strony archiwów państwowych nadzorujących administrację publiczną, także dlatego, że mogło to nastąpić dopiero po roku 1975.
50 milionów metryczek dowodowych: ponad 3000 skrzyń
Koperty po roku 1990 miały niską kategorię archiwalną B10 i w praktyce nie trafiały do Archiwum Zakładowego gminy. Po śmierci obywatela były niszczone jeszcze w komórce organizacyjnej urzędu. Wiele wskazuje na to, że przed przekazaniem w 1975 roku tych dokumentów do urzędów gmin dokonywano brakowania kopert osób nieżyjących lub emigrujących z Polski. Wydając dowód osobisty, sporządzano tzw. metryczkę, na której znajdowały się podstawowe dane widniejące w dowodzie, fotografia, data odbioru dokumentu i podpis osoby odbierającej dokument. Taką metryczkę wysyłano do Warszawy do MSW, gdzie tworzono centralny rejestr dorosłych obywateli PRL, jeszcze na długo przed stworzeniem informatycznego systemu PESEL.
Zbiór tych metryczek początkowo nosił różne nazwy, ale ok. roku 2003 ustalono nazwę na Centralny Rejestr Wydanych Dokumentów Tożsamości 1952–1997, pod tą nazwą zbiór trafił do zasobu Archiwum Akt Nowych. Metryczki gromadzone w tym rejestrze, począwszy od 1952 roku, służyły przede wszystkim Milicji Obywatelskiej i innym służbom podległym MSW do identyfikacji obywateli i ustalania ich adresu. We wczesnym okresie na metryczce obok podpisu właściciela znajdowało się miejsce na umieszczenie odcisków linii papilarnych. Traktowane one jednak były nie jako sposób identyfikacji osoby, ale jako ekwiwalent własnoręcznego podpisu. Sukcesy w walce z analfabetyzmem spowodowały szybką rezygnację ze stosowania takiego rozwiązania. Posiadanie dowodu było obowiązkowe, więc także zbiór metryczek narastał w szybkim tempie. Aby można się było nimi sprawnie posługiwać, należało ułożyć je według jakiegoś systemu.
Nie wiemy, kiedy dokładnie, ale prawdopodobnie jeszcze w okresie trwania walki z analfabetyzmem, gdy problemy z ortografią języka polskiego utrudniały niektórym efektywną pracę, podjęto decyzję o zastosowaniu układu alfabetyczno-fonetycznego. Oznaczało to w praktyce, że układano metryczki nazwiskami zgodnie z kolejnością liter alfabetu, nie rozróżniając jednak pisowni takich liter jak H i CH, Ż i RZ, U i Ó, I i Y, opierając się wyłącznie na wymowie tych liter. W takim układzie Jana Chrzanowskiego należało szukać pod literą H, a Pawła Rzymowskiego pod literą Ż. Zasadę tę stosowano konsekwentnie aż do końca obsługiwania tego zbioru przez pracowników MSW, czyli do roku 1997.
Metryczki gromadzone były początkowo przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego w Komendzie Głównej MO, w strukturach, której utworzono Centralne Biuro Adresowe. Nie wiadomo kiedy zostały fizycznie umieszczone w wynajętych pomieszczeniach przy ul. Kazimierzowskiej 60 w Warszawie, w Zespole Szkół (obecnie Zespół Szkół Odzieżowych, Fryzjerskich i Kosmetycznych nr 22). Prawdopodobnie ok. roku 1975, gdy w terenie wydawanie dowodów osobistych powierzono „cywilnej” administracji publicznej, Komenda Główna MO przekazała metryczki Centralnego Biura Adresowego do MSW, gdzie znalazły się w Wydziale VII Biura „C”, a następnie w Departamencie Rejestrów Państwowych MSWiA, fizycznie nadal znajdowały się przy Kazimierzowskiej 60.
Ich obsługa była częściowo zmechanizowana, gdyż początkowo umieszczano je w otwartych, płaskich, metalowych skrzyniach, które poruszały się w pionie w maszynie radzieckiej produkcji. Była to prymitywna konstrukcja, której mechanizm opierał się na pomazanych smarem łańcuchach. Dlatego na niektórych metryczkach znaleźć można czarny smar.
Przy Kazimierzowskiej na powierzchni 2 400 m² umieszczono 105 takich urządzeń kartotecznych. Każde z nich poruszało trzydziestoma metalowymi skrzyniami, o wadze kilkudziesięciu kilogramów każda, razem było ich 3 330. Później zastosowano do obsługi metryczek urządzenia produkcji węgierskiej, mniejsze i nowocześniejsze, w których metryczki przemieszczane były w poziomie. Urządzenia z wyglądu przypominały elektryczny magiel i tak były nazywane przez pracowników. Metryczki znajdowały się w 5 urządzeniach o 18 półkach, w 3 o 9 półkach i 8 o 10 półkach. W końcowym etapie gromadzenia metryczek umieszczano je w 247 zwykłych metalowych szafach kartotekowych polskiej produkcji, każda z nich posiadała 12 szuflad.
50 milionów metryczek dowodowych: kategorie archiwalne
Rozwój systemu PESEL, który zaczęto użytkować z końcem lat 70. XX i który po wprowadzeniu stanu wojennego funkcjonował w oparciu o polskie komputery i oprogramowanie, a następnie został w latach 90. XX w. przeniesiony do systemu IBM, sprawił, że zainteresowanie metryczkami zanikło. Jednak do roku 1997 korzystano z obu systemów jednocześnie. Od tego czasu zaprzestano aktualizacji metryczek w formie papierowej, powierzając dotychczasowe zadania Centralnego Biura Adresowego systemowi PESEL. W tym samym roku zwrócono się do administracji terenowej z prośbą o zaprzestanie nadsyłania metryczek z nowo wydawanych dowodów osobistych. Niektóre z urzędów gmin zastosowały się do tego zalecenia, wkładając metryczki do kopert dowodów, inne słały je nadal na Kazimierzowską, gdzie stan zatrudnienia został drastycznie ograniczony.
W okresie stanu wojennego zatrudnienie w Centralnym Biurze Adresowym wynosiło ponad 100 osób, pod koniec stulecia spadło do kilku osób. W rezultacie napływające w 1997 roku metryczki nie były już układane w żaden sposób, ale tworzyły stertę pudeł i wysypujących się dokumentów na podłodze w dwóch pomieszczeniach o powierzchni 30 m². Archiwiści taki stan określają jednym słowem – rozsyp. Jeszcze do roku 2004 sporadycznie dokonywano udostępnień metryczek znajdujących się w sprawnych urządzeniach kartotekowych, ale w ostatnich miesiącach roku decyzją Dyrektora Departamentu Rejestrów Państwowych zakazano udostępniania informacji ze zbioru, bowiem urządzenia mechaniczne, ze względu na swój stan techniczny stanowiły zagrożenie dla pracowników, wszystkie więc zostały odłączone od prądu.
Ponieważ pomieszczenia przy Kazimierzowskiej były wynajmowane i generowało to poważne koszty w budżecie MSWiA, ministerstwo zwróciło się do Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych o dokonanie ekspertyzy archiwalnej. Gdyby ustalono, że zbiór ten kwalifikuje się do kategorii „A”, oznaczałoby to przejęcie go w całości lub części przez archiwa państwowe. W przypadku, gdyby uznano, że zbiór metryczek kwalifikuje się do kategorii „B”, Ministerstwo domagało się wydania zgody na brakowanie. Archiwa państwowe dostrzegły wartość tego zbioru, więc decyzja o brakowaniu nie zapadła. Problemem początkowo nie do przezwyciężenia były kwestie związane z logistyką z jednej strony, a przepisami archiwalnymi z drugiej.
50 milionów metryczek dowodowych: próba ewidencji
W oparciu o zapisy Ustawy z 14 lipca 1983 roku o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. 2016. 1506) oraz wydanych na jej podstawie rozporządzeniach Archiwum Akt Nowych w Warszawie, które miało przejąć zbiór zażądało od Ministerstwa sporządzenia ewidencji do całości zbioru szacowanego wówczas na 60 mln kart oraz zabezpieczenia zbioru poprzez umieszczenie go w pudłach z tektury bezkwasowej. Dodatkową trudnością była konieczność alfabetycznego ułożenia ok. 2 000 mb metryczek znajdujących się w stanie rozsypu.
Obowiązkiem MSWiA było dostarczenie metryczek i ewidencji do siedziby archiwum. Nikt na tym etapie nie potrafił nawet w przybliżeniu określić, ile miejsca w magazynach należy przeznaczyć na przejęcie tego zbioru. Było jednak wiadomo, że AAN nie dysponuje wolną powierzchnią magazynową pozwalającą na dokonanie tej operacji. Sprawy utknęły w martwym punkcie na kilka lat, ale wrócono do problemu w pierwszej dekadzie XXI wieku, gdy okazało się, że MSWiA ponosi nie tylko poważne opłaty na rzecz szkoły, do której należały pomieszczenia, ale szkoła, chcąc odzyskać te pomieszczenia, odmówiła podpisania kolejnej umowy na ich wynajem, a poprzednia umowa wygasała 28 lutego 2006 roku.
Równocześnie, wraz z oddaniem do użytku w grudniu 2004 roku budynku dla nowo powołanego Archiwum Państwowego Dokumentacji Osobowej i Płacowej w Milanówku, pojawiła się możliwość wynajęcia przez AAN pomieszczeń magazynowych przeznaczonych na przechowywanie zbioru. Pozostały do rozwiązania kwestie logistyczne i proceduralne, które ze względu na skalę trudności wymagały determinacji i elastyczności z obu stron.
Przedstawiciele Archiwum Akt Nowych dokonali kolejnej ekspertyzy archiwalnej, tym razem nie po to, by ustalić stan faktyczny, ale aby zaproponować rozwiązania akceptowalne przez wszystkie strony. W efekcie ówczesna dyrektor AAN rozumiejąc, że nikt nie jest w stanie sporządzić ewidencji do kilkudziesięciomilionowego zbioru, w którym jednostką byłaby jedna metryczka, z drugiej strony mając świadomość, że żadne archiwum nie przejmie tak dużego zbioru całkowicie bez ewidencji, zaproponowała kompromisowe rozwiązanie. Jednostką archiwalną będzie pudło o określonych rozmiarach, a do ewidencji będzie wpisywane nazwisko osoby widniejące na pierwszej i ostatniej metryczce w danym pudle. Część metryczek, które przechowywane były w piwnicach przy Kazimierzowskiej, zostanie odgrzybiona.
50 milionów metryczek dowodowych: 1700 pudeł
AAN podpisało umowę na wynajęcie całego piętra w APDOP w Milanówku, gdzie miały być przewożone szafy kartotekowe, szuflady, skrzynie i pudła z metryczkami. Tam też odbywało się przekładanie metryczek w pudła z tektury bezkwasowej i sporządzanie ewidencji. Całość kosztów związanych z transportem, odgrzybianiem, zakupem opakowań, przepakowywaniem metryczek, sporządzaniem ewidencji, a także alfabetycznym ułożeniem 2 kilometrów bieżących metryczek znajdujących się w rozsypie pokrywało MSWiA. Proponowane rozwiązanie zostało zaakceptowane przez Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych, która jednak w ostatniej chwili zwróciła się do IPN z propozycją przejęcia zbioru. Jednak po dokonaniu wizji lokalnej IPN nie skorzystał z tej propozycji.
Ze względu na rozmiar metryczek – 10,5 cm x 14,5 cm – oraz głębokość półek, na które metryczki miały trafić, zaproponowano rodzaj pudła z wysuwaną zawartością, w którym metryczki umieszczone były w 2 rzędach. Ewidencyjnie w jednym pudle znajduje się więc 80 cm metryczek, co daje średnio ok. 1700 sztuk w każdym. Pudło wraz z zawartością waży ok. 7 kg.
Ostatecznie 15 czerwca 2007 roku została wydana Decyzja nr 128 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie przekazania Centralnego Rejestru Wydanych Dokumentów Tożsamości 1952-1997 do Archiwum Akt Nowych. Tego samego dnia podpisano porozumienie, którego stronami byli z jednej strony MSWiA oraz Zakład Obsługi MSWiA, a z drugiej strony Archiwum Akt Nowych i Gospodarstwo Pomocnicze działające przy AAN. Porozumienie zakładało, że do końca 2007 roku zakończone zostanie przewożenie metryczek do Milanówka. Dzień podpisania porozumienia był też ostatnim dniem na stanowisku dyrektora AAN Jolanty Louchin, która od następnego dnia została powołana na stanowisko dyrektora Archiwum Państwowego Dokumentacji Osobowej i Płacowej w Milanówku.
Prace nad przewożeniem, formowaniem jednostek archiwalnych, ewidencjonowaniem i zwłaszcza alfabetycznym ułożeniem 2 kmb rozsypu przeciągały się, więc po interwencji MSWiA Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych Sławomir Radoń Decyzją nr 3 z 4 lutego 2010 formalnie przekazał Centralny Rejestr do zasobu APDOP. Opracowano harmonogram, według którego APDOP do końca roku 2010 miał uporządkować i zewidencjonować całość zbioru. Tak też się stało, wcześniej jednak 15 marca 2010 roku APDOP przejęło protokolarnie zbiór od AAN-u. Zgodnie z protokołem AAN przekazało oprócz metryczek w liczbie 24 443 j. a., także ewidencję na trzech spisach zdawczo-odbiorczych (nr 1 zawierał 2 973 j. a., nr 2 zawierał 21 409 j. a., spis nr 4 zawierał 61 j. a.).
50 milionów metryczek dowodowych: najstarsze metryczki dowodowe
Obecnie ewidencja Centralnego Rejestru Wydanych Dokumentów Tożsamości 1952–1997 to cztery spisy zdawczo-odbiorcze, z których pierwszy spis to metryczki przechowywane w 3 834 pudełkach, gdzie jednostką archiwalną jest pudełko mieszczące ok. 1 700 metryczek wydanych dowodów osobistych osobom o nazwiskach od litery A, czyli Aab do Użwiński, w układzie alfabetyczno-fonetycznym. Drugi spis od nazwiska Bednar do nazwiska Zżelski to 21 409 pudełek, w układzie alfabetyczno-fonetycznym. Trzeci spis powstał z rozsypu, metryczki zostały ułożone w układzie alfabetycznym i umieszczone w 2239 pudełkach, zawiera nazwiska od Aab do Żyła. Czwarty spis, tzw. spis VIP, na którym obecnie widnieją nazwiska 2 897 osób. Zaczyna się od nazwiska Abakanowicz, a kończy na nazwisku Żytomirski. W tym przypadku jednostką archiwalną jest metryczka, a spis został również sporządzony w układzie alfabetycznym.
Jeszcze, gdy funkcjonowało Centralne Biuro Adresowe, z części metryczek utworzono Centralną Kartotekę Kryminalną, która została w 1990 przejęta przez Policję. W celach służbowych organy ochrony państwa wyłączały z Centralnego Rejestru metryczki osób zajmujących najwyższe stanowiska państwowe. Część z tych osób znalazło się w zbiorze liczącym 61 metryczek, zewidencjonowanych na spisie nr 4.
W APDOP podjęto decyzję, aby ten spis rozbudować, umieszczając na nim wyodrębnione z różnych jednostek metryczki znanych literatów, aktorów, reżyserów, sportowców, piosenkarzy, plastyków, naukowców, wojskowych, polityków i duchownych. Głównym powodem takiego działania była konieczność zapewnienia im lepszej ochrony.
Mamy też nadzieję, że w przyszłości całość zbioru zostanie zewidencjonowana według tego wzoru. Obecnie Centralny Rejestr Wydanych Dokumentów Tożsamości 1952-1997 to 30 379 j. a, co przekłada się ewidencyjnie na 22 kilometry bieżące. Szacujemy, że znajduje się w nim od 46 do 47 mln sztuk metryczek. Jest to największy zbiór opisanych i datowanych fotografii, jaki znajduje się w zasobie jakiegokolwiek archiwum państwowego. Jest to też największy zbiór danych osobowych, gdyż zawiera następujące informacje:
- Nazwisko,
- Imiona,
- Nazwisko rodowe i z poprzednich małżeństw (w przypadku kobiet),
- Imiona i nazwiska rodziców,
- Datę i miejsce urodzenia,
- Stan cywilny,
- Imię i nazwisko rodowe małżonka,
- Wykształcenie – zawód wyuczony i wykonywany,
- Miejsce pracy,
- Adres,
- Nazwę organu wydającego dowód,
- Datę odbioru dokumentu i podpis.
50 milionów metryczek dowodowych: 40 kilometrów bieżących kopert
Niestety Centralny Rejestr nie zawiera metryczek wszystkich osób, które otrzymały dowód osobisty w latach 1952–1997. Przez lata pracownicy Centralnego Biura Adresowego aktualizowali kartotekę poprzez wyłączanie i niszczenie poprzedniej metryczki, zastępując ją nową, wyłączano ze zbioru także metryczki osób zmarłych lub takich, które wyemigrowały z kraju. Niemniej jednak wartość informacyjna i naukowa, w tym do badań genealogicznych jest trudna do przecenienia. Udostępnianie metryczek odbywa się wyłącznie poprzez złożony pisemnie wniosek. Metryczki najczęściej udostępniane są do celów urzędowych. Osoby prywatne poszukujące informacji o swoich przodkach powinny przedstawić dokumenty potwierdzające pokrewieństwo z poszukiwaną osobą.
Tak długo, jak Archiwum Państwowe Dokumentacji Osobowej i Płacowej było samodzielną jednostką organizacyjną, czyli do października 2013 roku, staraliśmy się o połączenie w naszej siedzibie Centralnego Rejestru z kopertami dowodów osobistych. Niestety nie udało się do tego doprowadzić przed naszą formalną likwidacją.
Z ekspertyzy, jaką sporządziły archiwa państwowe w 2009 roku w 406 urzędach szczebla gminnego, wynika, że posiadają one ponad 40 kmb kopert dowodowych, co szacunkowo daje od 10 do nawet 16 mln kopert. W skali całego kraju jest to ilość wielokrotnie większa. Koperty wytworzone do roku 1975 posiadają kategorię A. Nie zostaną więc zniszczone i prędzej czy później przekazane do zasobów archiwów państwowych właściwych terytorialnie. Te jednak zwykle nie posiadają obecnie wolnych powierzchni magazynowych na przejęcie tak dużych zbiorów. Z racji, że koperta dowodowa „wędrowała” za człowiekiem, gdy zmieniał on miejsce zameldowania, trudno jest jego potomkom ustalić dziś, w którym urzędzie lub w przyszłości, w którym archiwum państwowym należy jej szukać. Dlatego zebranie tych dokumentów w jednym miejscu jest najlepszym sposobem na ich sprawne udostępnianie.
Autorka: Jolanta Louchin – zastępca dyrektora ds. Dokumentacji Osobowej i Płacowej w Archiwum Państwowym w Milanówku.
Uzyskanie metryczek krok po kroku:
- Napisz do Archiwum Państwowego w Milanówku (poprzez pocztę email, ePUAP lub listownie) wniosek o odszukanie i wykonanie kopii dowodowych metryczek dowodowych.
- W przypadku składania wniosku przez ePUAP wybierz z listy “Archiwum Państwowe w Warszawie”, bowiem Milanówek jest jego oddziałem.
- W piśmie zaznacz, jakie pokrewieństwo łączy Cię z szukanymi osobami. Napisz także swój numer telefonu, który ułatwi kontakt.
- W jednym piśmie możesz zawnioskować o maksymalnie 2 osoby.
- Formularz znajdziesz tutaj (Metryczki Wydanych Dokumentów Tożsamości).
- Możesz ubiegać się o metryczki starsze niż 30 lat.
- Opłaty to 5 złotych za każdą stronę potwierdzonej kopii i 17 złotych, gdy składasz wniosek jako pełnomocnik. Opłaty należy wpłacić po utrzymaniu odpowiedzi.
- Czas oczekiwania na uzyskanie odpowiedzi zależy od wielu czynników, a przede wszystkim liczby osób, o które wnioskowałeś. Zazwyczaj jest to czas od 6 do 12 miesięcy.
- Ciesz się ze zdobyczy! 🙂
(Mini poradnik krok po kroku – autor A. Jakman)
Strona Archiwum Państwowego w Milanówku.
Podstawy prawne:
- Rozporządzenie Prezydenta RP z 16 marca 1928 roku o ewidencji i kontroli ruchu ludności (Dz. U. 1928.32.309),
- Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 29 listopada 1928 roku o dowodach osobistych, (Dz.U.1928.100.898),
- Okólnik nr 42 z 22 września 1945 r., w sprawie wydawania przez gminy tymczasowych zaświadczeń tożsamości (Dz. Urzędowy Ministerstwa Administracji Państwowej 1945, nr 2),
- Dekret z 22 października 1951 roku o dowodach osobistych (Dz. U. 1951.55.382),
- Rozporządzenie Prezesa RM i MBP z 20 marca 1952 r. o właściwości władz i trybie postępowania w sprawie dowodów osobistych i tymczasowych zaświadczeń tożsamości (Dz. U. 1952.13.82),
- Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 20 listopada 1958 w sprawie zmiany rozporządzenia z 20 marca 1952 r., o właściwości władz i trybie postępowania w sprawie dowodów osobistych i tymczasowych zaświadczeń tożsamości (Dz. U. 1958.70.346),
- Ustawa z dnia 14 lipca 1961 o zmianie dekretu z 22 października 1951 roku o dowodach osobistych (Dz. U. 1961.33.165).
Pierwotne miejsce publikacji:More Maiorum nr 9(56)/2017.