24 stycznia 1921 r. w Warszawie urodził się Tadeusz “Zośka” Zawadzki – jeden z bohaterów “Kamieni na szaniec”, instruktor harcerski, harcmistrz, podporucznik AK. Syn chemika oraz nauczycielki. Potomek szlachciców.
10 czerwca 1921 r. rodzice – Józef Tadeusz Bonawentura Zawadzki i Leona Ludwika Anna Siemieńska, zgłosili narodziny swojego syna, urodzonego 24 stycznia. Dziecko na chrzcie świętym otrzymało imiona Tadeusz Leon Józef. Można domniemywać, że drugie i trzecie imię dostał po swoich rodzicach, a pierwsze po nieżyjącym dziadku – Tadeuszu Zawadzkim.
Ojciec “Zośki” był inżynierem chemii, rektorem Politechniki Warszawskiej. W młodości brał udział w strajku studenckim, za co został relegowany i przeniósł się do Krakowa, gdzie podjął studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, kończąc je w 1910 z tytułem doktora filozofii. Był zasłużonym działaczem na rzecz Polski w trakcie II wojny światowej, podobnie jak jego syn, współpracował z Armią Krajową.
Rodzina matki Tadeusza Zawadzkiego działała na rzecz niepodległość Polski – dziadek walczył w powstaniu styczniowym, matka oraz wujowie działali w konspiracyjnej organizacji polskiej młodzieży akademickiej. Jeden z nich, dyrektor Archiwum Głównego Akt Dawnych, zginął w Oświęcimiu. Matka “Zośki”, podobnie jak jej przyszły mąż, brała czynny udział w strajku w 1905 r.
“Zośka” początkowo uczył się w Prywatnej Szkole Powszechnej Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej. W wieku 12 lat rozpoczął edukację w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Chodził do jednej klasy z Janem Bytnarem, Aleksym Dawidowskim i Janem Wuttke. W tym samy czasie zapisał się do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego.
Po zdaniu matury w maju 1939 r., czynnie włączył się w działalność konspiracyjną. Uczestniczył w akcjach małego sabotażu tajnej organizacji lewicowej Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej. A od stycznia 1940 r. do lipca 1940 r. by łącznikiem w komórce więziennej ZWZ.
Rok później dołączył do Szarych Szeregów, obejmując komendę nad Hufcem Mokotów Górny w Okręgu Południe Chorągwi Warszawskiej. Tadeusz był jednym z najwybitniejszych wykonawców głośnych akcji małego sabotażu.
W 1943 r. przypadkowo został aresztowany i przed tydzień lub dwa przebywał w poprawczym obozie pracy przy ul. Gęsiej. 15 sierpnia 1943 otrzymał stopień harcmistrza oraz został mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty.
Zginął w nocy z 20 na 21 sierpnia 1943 r. podczas ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei w Sieczychach koło Wyszkowa. Tadeusz “Zośka” Zawadzki jest pochowany w kwaterze Batalionu Zośka na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
O genealogii Tadeusza “Zośki” Zawadzkiego można przeczytać w More Maiorum nr 8(19)/2014.
